Negende Woods album. En de tweede opgenomen in een fatsoenlijke studio. Ze ontwikkelen zich steeds meer als specialisten op het gebied van compacte psychedelische folk songs. Steeds interessanter openbaren de songs van Woods zich. Lag de pracht vroeger vaak expres verscholen onder cassette ruis of drum-and-drone freakouts, dat is op ‘City Sun Eater…’ omgeruild voor een veel transparanter sound… a dense record of rippling guitar, lush horns and seductive, bustling anxiety. En nog steeds is Woods diezelfde herkenbare, charmante, omfloerste, nonchalante rammelband.