Als je je ogen sluit en luistert naar ‘Ruins’ dan zou je zo denken dat dit authentiek jaren 70 prog-symfo materiaal is. Toegegeven bandjes gaan vaker aan de haal met een stijl uit het verleden, maar zo verbijsterend goed als Wolf People hoor je het zeer zelden. Alles aan ‘Ruins’ klopt: de sound, de songs, de solo’s, de looks, de instrumenten, de arrangementen, de warmte, de songtitels, het hoesontwerp, noem maar op. Is Wolf People dan niets meer dan een jaren 70 kopie? Is er iets aan Wolf People dat ze onderscheidt van originelen als Jethro Tull, Black Sabbath, Led Zeppelin, Iron Claw, Dungen, de vroege Fleetwood Mac, Barclay James Harvest, Pentangle? Ja heel veel, hier hoor je een band die de muziek van na 1977 wel degelijk heeft geconsumeerd en verwerkt, maar bewust en overtuigend kiest voor een sound en songs uit een andere tijd. En reken maar dat dat heerlijk is.