Het nieuwste album van het Brooklynse duo gaat over homecoming en over vrede hebben met de onzekerheid van het bestaan. In een semi tongue in cheeck kerkelijk ceremoniële stijl pakken ze tien songs uit waarbij je er maar niet achter komt of ironie hier de gospel op de korrel neemt. Zo was dat ook al bij andere WW platen waar zelfs sprake was dat Sufjan Stevens direct achter het project zat in plaats van alleen als label. In Esther, the questioning is the destination, and it is one where peace can be found and home—and art—can be made. There’s a salve there. There is music.