Rogerson is een atypische figuur in de neoklassieke ambient. Hij studeerde compositie aan de Royal Academy Of Music, debuteerde als impro pianist en hij zat in de elektronische noiserock band Three Trapped Tigers. In die tijd kwam hij in contact met Brian Eno die ook in Suffolk woont. Eno bracht hem weer terug bij zijn oude compositie roots. Die samenwerking met Eno op ‘Finding Shore’ is de aanleiding voor dit solodebuut. Minimalistisch, met onvoorspelbare, niet bezwerende herhaling en stilte en naklank als sterke ingrediënten. Rogerson op piano is heel intens, kwetsbaar en persoonlijk. Hij speelt met de hamers, heeft een percussieve stijl en laat noten ongelukkig doorklinken. Toegewijd, diepzinnig, luchtig en toch emotioneel en als hij zijn Robert Wyatt-achtige stem inzet wordt het ook nog ontwapenend, naïef en puur. Opgenomen door Leo Abrahams (Brian Eno, David Byrne, Grace Jones).