Opgericht in 1991. Dit is hun twaalfde album. Stuart Staples kondigde al aan dat het, drie jaar na het laatste Tindersticks album, tijd werd voor something special. ‘No Treasure But Hope’ is precies wat je verwacht. Een rijk en intuïtief album. Warm met weelderige melodieën afgeleverd in een weetgierige spirit. Dit album werpt een nieuw licht op de kernkwaliteiten van Tindersticks… bathed in the glow of a band intent on rediscovering what they can do. De horizon verbreden zonder focus te verliezen zeg maar. Daarom is dit een voortreffelijk onverwijld, rechtstreeks album dat vooral stemmingvast is zonder aan sfeer en zeggingskracht te verliezen. Je denkt af en toe een bekend Tindersticks nummer te horen tot je je realiseert dat dat het geluid is van een bekende, een vriend misschien zelfs wel. Zo gaan loyaliteit en muziek hand in hand en dat is een heerlijke gewaarwording.