Zo nu en dan gooit Tindersticks het roer een beetje om en maken ze een plaat vanuit een andere grondslag. Daar waren ze in 2020 ook alweer mee begonnen, maar toen gooide de pandemie roet in het eten en was groepsdynamiek ineens iets heel anders geworden. Geen oefenruimterepetities, soundchecks, geen optredens natuurlijk of uren lang muzikaal mijmeren in de tourbus of de hotelkamer. En dan klinkt ineens Tindersticks toch superfris en zelfs een beetje gemoderniseerd zonder alle bekende elementen te verliezen. Knap zoals ‘Distractions’ een ongekende subtiliteit aan de dag legt – op een bepaalde manier rusteloos, intuïtief en rijk in textuur en sfeervol. De zeven tracks begeven zich in de leegheid, waar detail doorslaggevend is en er altijd een manier is om de luisteraar te raken met een song. En dit is zeker geen lockdown album, hoewel… It is definitely a part of the album, but not a reason to it.