Nog niet eerder zocht The Soft Pink Truth zo nadrukkelijk de grenzen op van het onbetamelijke. De vruchtbaarheid van disco wordt op de proef gesteld met catchy, sexy bangers. Dit is een onverbloemde provocatie to go deeper. Minimalisme, ambient, disco en jazz worden in een tot dansvloer omgeturnde centrifuge gegooid en vallen met vakkundigheid ook nog op hun plaats. Daarvoor krijgt Drew Daniel (Matmos) hulp uit de hoek van Acetone, Half Japanese, Drugdealer, Horse Lords en meer. Referenties: Arthur Russell, Love Unlimited Orchestra, David Bowie, Barry White, Don Ray, Dr. Buzzard’s Original Savannah Band, Creed Taylor en Mandre.