Alsof ze ooit het bos hebben verlaten, zijn ze weer terug tussen de bomen. Snapped Ankles bevindt zich in een metafoor die misschien wel gewoon de realiteit is. Heel geordend in rijtjes aangeplant met toegangswegen ertussen waar het zware materieel overheen kan. En ondertussen hangt de geur van gegreenwashed geld in de lucht. Snapped Ankles levert een principieel statement af… their own sense of injustice: contradictions, anxieties and guilt. De songs zijn gecontroleerd emotioneel, strak, menselijk en dicht geweven. Het ritme pakt je beet, laat je bewegen, terwijl er steeds postpunk schichten door de meeste van de tien songs schieten.