Er zijn bands, waar de hele muzikale ontwikkeling sinds begin jaren zeventig aan voorbij is gegaan. Slechts weinig bands kunnen daar iets aan toevoegen zonder in retro te vervallen. Een absolute uitzondering vormen de Californische Radar Brothers. Zelfs cynici zullen smelten bij de zoete melancholie van de Radar Brothers. Hun droevigheid is magistraal en hun dromerigheid meeslepend. Dat bleek al een ijzersterke kwaliteit op het befaamde 'The Singing Hatchet' uit 1999. Op 'And The Surrounding Mountains' laten de heren zich wederom gaan en geven de regie in handen van de (donkere) emotie. In mineur weten ze van begin tot eind te boeien. Dat is knap omdat de Radar Brothers nooit in zwaarmoedigheid vervallen, maar juist hun toevlucht vinden in Pink Floyd-achtige psychedelica uit de tijd van Syd Barrett. Met hun rijk gearrangeerde songs die toch een oorpronkelijke simpelheid hebben gehouden, zetten ze een wereldplaat neer. Begin juni op toer met de Breeders.