Protomartyr heeft z’n nieuwe album genoemd naar een oud filosofisch vraagstuk: hoe werkt het verstand in relatie tot het zelf. Wie ben ik nou eigenlijk? Een intellectuele invalshoek die in twaalf venijnige songs is vormgegeven. Songs gedestilleerd uit meer dan honderd fragmenten en ideeën. Dan krijg je fijne ongepolijste, onwillige liedjes vol bodemloze melodieën, pikzwarte diepte op wankele ritmes en structuren. De muziek van Protomartyr is even simpel als doeltreffend en opzwepend. Gitaarpartijen en zang zwepen elkaar op door herhaling, bezieling en een soort autistisch doorzettingsvermogen. Zanger Joe Casey met z’n monotoon volhardende stem is op ‘The Agent Intelligence’ in z’n element. Hij maakt het kwaad op een bepaalde manier menselijk en verzekert ons er en passant nog even van dat we de ontrafeling van de geest niet kunnen voorkomen, tenzij we in het niets oplossen. Zo!! Denk aan een fragmentarische combinatie van The Fall, Parquet Courts, The Sound, Very Things, Crystal Stilts, Art Brut en andere eigengereide bandjes.