Dit indiepop gezelschap uit Cardiff (Wales) houdt zich grotendeels aan de pop afspraken, maar tegelijkertijd kijken ze wat er nog bruikbaar is en wat een nieuwe context nodig heeft. Harry Jowett en Tom Sanders zoeken op ‘Aleph’ de pop psyche, waar songs juist scenes worden in een collectieve zoektocht naar sentiment en melodie. Ze stoppen onderweg in de jaren 80, lenen van synthesizermuziek met een vleugje jazz, ambient en zelfs filmmuziek en varieté. Iedere song op het album knipoogt wel een beetje naar Human League, Depeche Mode, Roxy Music, Bryan Ferry in het bijzonder, Peter Gabriel, Talk Talk of Spandau Ballet, Choir Boy en Future Islands.