Twee tracks op cd1. Tonen gespeeld met een instrument, een cello (Arne Deforce) en een elektrische harp (Rhodri Davies). Individueel opgenomen tonen die later gearrangeerd zijn met veelgelaagde drones, ,textuur en vooral microtonen. Die kun je omhoog en omlaag sturen door audiotape te manipuleren of nog makkelijker in ProTools te smijten. De drie stukken van elk 23 minuten precies op de tweede cd kregen een andere aanpak die in een notendop hierop neerkomt: Twee scores, A en B, die verdeeld zijn in tien instrumentale delen. Die twintig stukken zijn willekeurig verdeeld over de leden van het ensemble. In elk deel volgt de ene noot de andere op. In score A bijvoorbeeld van G naar F#, in score B van G# naar A enz.. Een ingewikkeld concept dat ook fier overeind blijft zonder muziektheoretische kennis. Al met al microtonale stapjes die in de wereld van Niblock een doorslaggevend verschil maken.