In de vroege jaren 90 in Oakland had Peter Barclay zomaar de grote ster kunnen zijn. Hij was excentriek, had meer stijl dan wie ook, het meeste talent, hij was eigenlijk het lokale mysterie. Hij was autodidact muzikant en maakte twee twee zelf geproduceerde albums die slechts heel weinig mensen in hun bezit hebben, maar de geluksvogels die er eentje hebben zijn lyrisch over met name de synthpop van ‘I’m Not Your Toy’. Barclay ging eind jaren 90 ten onder in het aidsgeweld… Rediscovered for a new generation, this is queer music at its finest…