‘Dancing’ is veel onstuimiger tot stand gekomen dan ‘Wrought Iron’ uit 2009. Nancy was platzak en zat daar maar een beetje op een houtje te bijten op haar etage vol met instrumenten en een haperend werkende computer. In het midden stond de piano en de wanden hingen vol met gitaren. Noodgedwongen en boordevol artistieke ideeën koos ze voor een ander opnameproces en eigenlijk ook voor een andere manier van songs schrijven. Talent had ze al, dus twaalf nieuwe nummers stroomden er zo maar uit. Fascinerend, bezwerend en kwetsbaar. Haar fragiele stem danst over de dunne noten. Ze trekt aan haar stem, die soms heel zuiver en beeldschoon is maar ook hysterisch kan zijn. Naast Nina Nastasia en Cat Power hoor je onverwachte referenties als Ennio Morricone en Arthur Lee.