De albums van Mark McGuire zijn een genot voor de geluidsinstallatie. Niet enkel muziek, het zijn statements die moeten worden ervaren onder de meest gunstige omstandigheden. Zulke albums maken ze bijna niet meer, zou je bijna zeggen. De wall of sound die Mark McGuire zoekt, kom je sinds de seventies nauwelijks meer tegen. Denk aan Göttsching, Brian Eno en Robert Fripp. Dit is geen laptopmuziek. McGuire slaat een succesvolle brug tussen z'n instrumentale virtuositeit en charmante Midwestern sweetness en creativiteit, vakmanschap en sentiment. First fluid and crystalline, then fiery and molten (New York Times).