Lowgold is zo'n band uit een jongensboekverhaal. Het begon zo mooi met een paar succesvolle singles ('Beauty Dies Young' klinkt nog dagelijks op de indie radio); ze werden omarmd als de nieuwe Coldplay en haalden zelfs de Top 40. En toen ging het mis met veel geweld van major-platenmaatschappijen, overnames, faillisementen en ontploffende studio's. Het dappere Lowgold dreigde ten onder te gaan, maar hield vol en toen kwam het door Iron Maiden gestimuleerde Sanctuary als redder in nood. En kijk eens aan, Lowgold maakt warempel weer een prachtige plaat. Ongecompliceerde pop waar net zo makkelijk ruimte is voor lome gepassioneerde songs als voor uptempo catchy songs als de klasbakkensingle 'We Don't Have Much Time' met alles waar Lowgold goed in is: gouden melodieën gedragen door verslavende gitaarlijnen. 'Welcome To Winners'.