De titel is Spaans voor in de kamer. Een uitdrukking die gangbaar was in de familie van bassiste Laura Lee Ochoa, als alle zussen van haar moeder bij elkaar kwamen. Voor Khruangbin betekent het vooral een terugkeer naar de kern: bas-drums-gitaar. En heel weinig hulp van buitenaf. Als je ‘Mordechai’ beschouwt als Khruanbin’s party record, dan is ‘A La Sala’ de weloverwogen morning after. Een heerlijke, luchtige plaat opgenomen met longtime engineer Steve Christensen en met nauwelijks overdubs. Dit album is de stilte voor de storm, want reken maar dat er flink getourd gaat worden en dat er vast weer volop samenwerkingen gaan komen. A LA SALA scales Khruangbin down to scale up, a creative strategy with the future in mind. Dit is een waterval met knisperende melodieën en reverb-heavy elektrische gitaren. En dat danst en draait elegant om de minimalistische driehoekpatroontjes van bassiste Ochoa die bijna dubby zijn. Tja en drummer DJ die schudt de lekkere ritmes achteloos uit zijn stokken en houdt de band superhandig bij elkaar. Het is niet de vraag of dit een dikke hit wordt, maar vooral in welke proporties.