Josephine Foster is een dromer. Een duistere geest die zichzelf desnoods binnenstebuiten keert als dat betere songs oplevert. Ze is een outsider met een stem die je uit duizenden herkent. Heel typisch, bijna hysterisch, dan weer onderkoeld en folky op haar eigen manier. Dit keer is de stijl Nashville en de sfeer die van kathedralen met spinnenwebben en kampvuurzang. Er wordt al gefluisterd dat dit Josephine Fosters 'Harvest' is - met harp en pedal steel, contrabas en neerkletterende piano. De songs van 'I'm A Dreamer' voelen zich net zo thuis in de pronkkamer als in het cafe. Deze dromen zijn diep genoeg om je zorgen te begraven - klaaglijk, sexy en opgewonden.