Jessica Pratt stapt op ‘Quiet Signs’ uit haar eigen schaduw. Spartelend heeft ze na een paar succesvolle platen haar plek gevonden. Ze is geen luide performer, ze probeert zich juist een beetje te verschuilen, maar als ze eenmaal begint te spelen is alle aandacht op haar gevestigd. ‘Quiet Signs’ is de ontbolstering van al haar kracht. In haar songs hangt de sfeer van een John Cassavetes film, vooral Gena Rowlands in ‘Opening Night’. Voor het eerst nam Pratt een album op in een professionele studio. De songs worden er rustiger en zelfbewuster van, zwoel hierendaar en relaxed. Je hoort soms iets van Joni Mitchell, Joan Baez, Sibylle Baier, David Crosby, Karen Dalton en Ariel Pink.