J. Fernandez houdt afstand, geeft zich moeilijk bloot. Daardoor krijgt hij onbedoeld juist een mysterieuze status als onweerstaanbare songwriter. Hij is de man van 'Marquee Moon' (Television) achtige gitaren. Een zangstijl à la Kraftwerk. Of psychedelische  dissonantie en melodiestructuren zoals bij The United States Of America. Of de man met een vergelijkbare moderne warmte als Chris Cohen (The Curtains, Deerhoof). Maar J. Fernandez is geen klakkeloze kopie, nee juist eentje die z'n eigen, speciale universum creëert. Dit voelt soms als een dagdroom van Brian Wilson.