Isbells is een aanstaande sensatie uit België. Daar blaast de vaderlandse pers de allerhardste loftrompet en bestrooit men ze in de recensies gul met sterren. Isbells klinkt verrassend, oorspronkelijk, rijp en oprecht. Onder aanvoering van de overtuigende zanger Gaetan Vandewoude rommelt Isbells in de folknalatenschap van Bert Jansch en vooral Nick Drake. Net zo toegewijd, net zo meeslepend en ontroerend en minstens zo intelligent. Deze band is geen navolger van hun illustere voorbeelden, maar gebruikt ze enkel om een prachtige authentieke stijl mee te aromatiseren. Vooral de zangharmonieën doen hun werk. Dan bekruipt je het gevoel van woeste heidelandschappen en vervaagt Americana tot een flets begrip. Isbells houdt constant de balans in evenwicht tussen een spannende niet helemaal perfecte uitvoering en sterk in elkaar stekend songwerk. Nooit is het sentimenteel en nimmer troosteloos. Dit is echte poëzie voor de liefhebbers van Fleet Foxes en Bon Iver. Hele sterke plaat op het doortastende Zeal.