In volle eerlijkheid presenteert Gaetan Vandewoude z'n nieuwe muziek. Hij beleefde in de winter van 2013 een inzinking en raapte zich in de jaren daarna weer bij elkaar om oorspronkelijker terug te keren en geleidelijk weer te werken aan nieuwe nummers. Daarom geeft Vandewoude zichzelf op 'Billy' bloot in z'n teksten en voelt hij op dit derde album weinig behoefte zich langer te verstoppen in de muziek. De teksten zijn op 'Billy' van levensbelang, maar denk niet dat de muziek dan ondergeschikt is. Die is juist summier, subtiel, gedoseerd en uiterst effectief. In zo'n entourage komt alles nog beter tot z'n recht. Iedere klap is uitgedacht, elk blaasinstrument op de juiste plek en niet opdringerig en de zangharmonieën klinken bijna klassiek. Je hoort zelfs dezelfde typische tweede stemmen als bij de klassieke Eagles als je wilt. Isbells heeft dit keer sobere, breekbare folksongs geschreven, veruit hun meest intense pure liedjes tot nu toe. Intiem, integer, confronterend, ascetisch en zelfreinigend.