Dit is Kone’s meest verhalende plaat tot dusver. Een relaas bijna, waar de New Yorkse producer veel persoonlijkheid in heeft gelegd. Ze gaat eigenlijk verder met de suggestieve dialoog die ze met haar vorige plaat ‘Pure Expenditure’ (2018) is begonnen. Gevaar en onrecht als statement zijn nu ingewisseld voor nieuwsgierigheid en zelfanalyse. Maar het muzikale raamwerk is min of meer ongewijzigd: techno, experimentele elektronica, ambient. Referenties: Demdike Stare, Raime, Catherina Barbieri, Kangding Ray, Christina Vantzou en Laurel Halo.