Al op zijn eerste album ‘Migrations’ uit 2006 was tone color een belangrijk aspect in de muziek van Emanuele Errante. Hij put uit elektronische en akoestische bronnen en dat geeft zijn composities iets impressionistisch en intens. ‘Evanescence…’, zijn vierde plaat, draait nog meer om klankkleur. Hij beroept zich hier deels op studies van de Amerikaanse wetenschapper Pratyusha Pilla die zelfs huiskleur in zijn theorie betrekt. En dan roepen de tracks met elegante gitaargeluiden, klassieke instrumentatie, field recordings, elektronica en ambient de vergelijking op met Oval en Aphex Twin.