Early Day Miners zijn altijd verstarde perfectionisten geweest. Als ze dan opeens hun meest toegankelijke upbeat album maken, dan sta je even op het verkeerde been. De sensatie is groot wanneer Early Day Miners losser speelt en de touwtjes laat vieren, dan is het bijna een totaal andere band. Okay, de complexe structuren en atmosferische stukken zijn er nog steeds. Het verschil wordt gemaakt door de vasthoudende baslijnen en de ongecompliceerde melodieën met orgel en gitaar. De meest popachtige nummers combineren rotsvaste Cure-basjes met de wah-wah-achtige gitaarstijl van Robert Fripp. En... als je heel goed luistert hoor je zelfs de echo van ‘Sympathy For The Devil’ van the Stones in de verte.