Eigenlijk probeert Dog Day hele simpele melodieën zeggingskracht, schoonheid en eerlijkheid mee te geven. Dat klinkt pretentieuzer dan de praktische werkelijkheid is. Dog Day stuitert door hun eigen repertoire heen. Ze spelen met timing, starten en stoppen dat het een lust is en de songs meanderen er flink op los. Hun wereld draait om moods, is fijn, dromerig en zo nu en dan hartstikke poppy. Dezelfde kwaliteit als ‘The Queen Is Dead’ van The Smiths of Sonic Youth op het recente ‘Rather Ripped’.