Een rock release op Kranky is tamelijk bijzonder. Het label brengt meestal instrumentale ambient en soundscape-achtige dingen uit. Als ze eens wat ander doen dan moet het wel bijzonder zijn zoals bij Deerhunter, Lotus Plaza, Godspeed of Low. Disappears (met Brian Case van Ponys en 90 Day Men) is nog minder typisch Kranky dan hiervoor genoemde uitzonderingen. Disappears jaagt je meteen vanaf de eerste noten de stuipen op het lijf met gedreven ritmes, een schrapend geluid en a threat of ill will. Ze combineren veel nagalm, zwaar aangezette tremolo, vette vervorming, echo en hypnotiserende herhaling. Stuk voor stuk elementen die het al veel vaker samen hebben geprobeerd, maar nog nooit zo succesvol voor de dag zijn gekomen als hier. Disappears maken minimale rock, geïnspireerd door krautrock, punkrock, de Nieuw-Zeelandse scene midden jaren tachtig en alles daar tussenin. Referenties: Spacemen 3, Suicide, The Fall, Ride, Black Rebel Motorcycle Club, My Bloody Valentine, Stooges, Wooden Shjips. In hun thuisstad Chicago zijn ze al een klein fenomeen, nu de rest nog.