Heruitgave van excentriek Coil album uit 1988. Eigenlijk maakte Coil het album onder het alias Time Machines. Ieder van de vier tracks is genoemd naar een van de belangrijkste chemische bestanddelen in drugs. Begonnen als ruwe demoversie van Drew McDowall en later door de rest van de band opgepikt en genuanceerd afgemaakt. Volgens John Balance gaat het om temporal slips in time and space. De tracks zijn geïnspireerd door long form ceremoniële muziek uit Tibet en andere religieuze regio's. Zolang de intentie maar is dat je je kunt verliezen in de muziek… to meditate or achieve a trance state. De plaat staat bekend als Coil’s primitieve, elektronische punk antwoord op het grotere tribale concept.