De impact van Burial’s muziek is groots, diepgeworteld, intens, krachtig en veelzijdig. ‘Antidawn’ heeft alle elementen uit het Burial repertoire, maar dan nog gedoseerder, subtieler bijna. Het lijkt wel of ‘Antidawn’ is ontstaan toen de kruitdampen nog niet waren opgetrokken, maar het geknetter al wel was verstomd. De plaat onderzoekt het schemergebied tussen desoriëntatie, lappendeken songwriting en spookachtige, griezelige open-world game-space ambience. Als je al zolang met Burial optrekt, dan kijk je niet meer op van dit abstracte no man’s land. Zangteksten nemen de song over, eenzame flarden kleuren de nevel, een krachtige, gefragmenteerde structuur vertraagt de tijd… comforting and disturbing, producing a quiet and uncanny glow against the cold. Duidelijk dat ‘Antidawn’ een eigen entiteit is zonder de band met het voorgaande te verliezen. Kijk ook goed naar het onweerstaanbare artwork.