De sound van Black Cab uit Australië komt regelrecht uit de late jaren zestig begin jaren zeventig. Je zou zo geloven dat je met een authentieke band van dertig, veertig jaar geleden te maken hebt, helemaal met zo'n titel: 'Altamont Diary'. Black Cab heeft namelijk het optreden van Rolling Stones op het racecircuit van Altamont als uitgangspunt genomen voor dit conceptalbum. Zoals bekend liep dat optreden nogal uit de hand, omdat Hell's Angels hun rol als ordebewaarders iets te serieus namen; er vielen een paar doden en de Stones bleven tot ieders verbazing gewoon doorspelen. 'People were just asking for it. All those nude fat people, just asking for it. They had those victim faces...' (Keith Richards). Niet makkelijk om zo'n verhaal in muziek te verbeelden zou je zeggen. Toch presteert Black Cab het onmogelijke met zwoele broeierigheid, rauwe gitaren, jaren zeventig drumwerk, sitar partijtjes, schuchtere elektronica en een industriële audio-behandeling. 'Altamont Diary' doet als muzikale tegenhanger niet onder voor de briljante 'Gimme Shelter' documentaire. '... the evil, bastard son of The Who's 'Tommy'...'