Toen in 2015 ‘Primrose Green’, Walker’s tweede album, uitkwam ging de internationale pers helemaal los met hosanna’s van Mojo, Uncut, Pitchfork, Village Voice en een hele lading Benelux publicaties die braaf volgden. En tussendoor verklaarden Robert Plant en contrabas legende Danny Thompson zich publiekelijk fan. Als je zo snel in je carrière al wordt gemeten met John Fahey, Nick Drake, John Martyn, Van Morrison, Tim Hardin en Tim Buckley, dan is er wat aan de hand. Ryley is een oorspronkelijke muzikant, een gitaarjongen die geen seconde zonder z’n instrument kan. Altijd pielen, altijd iets uitproberen. Daarmee onderscheidt hij zich van de meesten die eerder een sound zoeken dan de perfecte beheersing van hun instrument. Daarom is Ryley een old soul die z’n materiaal zo onder handen neemt dat het lijkt alsof het zo uit de canon van de psychedelische blues-folk komt. Ryley Walker maakt niet gewoon muziek: hij studeert, onderzoekt, twijfelt en improviseert. Zoals in het schitterende ‘The Halfwit in Me’ met Wilco multi-instrumentalist Leroy Bach. Of ‘Age Old Tale’ dat is geïnspireerd door Alice Coltrane.