Sleater-Kinney begint zo langzamerhand legendarisch te worden. Al tien jaar rockt het trio er een potje op los en juist toen men dacht dat ze wel afgeschreven zouden zijn, kwamen ze twee jaar geleden plotseling met het allerbeste album van hun carrière: 'One Beat'. Hun engagement had eindelijk een plaats gevonden in een soort P.J. Harvey / Patty Smith-achtige sound. De plaat leverde hun meteen een promotie op van Kill Rock Stars naar de hitfabriek van Sub Pop. Duizelingwekkend zijn de duellerende gitaren op 'The Woods' en aangenaam hysterisch de zang. Sleater-Kinney anno 2005 heeft een enorme drang naar nieuwe dingen. Ze hebben aspiratie, hebben een visie, zijn dwingend, historisch en bij vlagen ook nog arty. Prachtig, hartstikke indrukwekkend en evenwichtig. IJzersterk geproduceerd door Dave Fridmann (Flaming Lips, Mercury Rev, Low).