Ruim voor Brian Eno, maakte Mort Garson al discreet music. Als je in de jaren 70 een vingerplant, een sierasperge of een lepelplant aanschafte, was de kans groot dat je ook een exemplaar van ‘Plantasia’ kocht. Een album speciaal gemaakt voor planten…warm earth music for plants. Herderlijke, onwetenschappelijke deuntjes, hoofdzakelijk gemaakt met de toen spikspliternieuwe Moog synthesizer. Garson was geen volstrekt onbekende hoor. Hij had al de soundtrack gemaakt bij de maanlanding van 1969 en voor Doris Day en Glen Campbell’s ‘By The Time I Get To Phoenix’ schreef hij de arrangementen. Dus toen ‘Plantasia’ in 1976 uitkwam, werden liefhebbers van Eno, Wendy Carlos, Suzanne Ciani en Tangerine Dream op hun wenken bediend. Muziek voor videogames die er toen nog niet waren.