Moog synthesizers zijn zo geliefd, omdat ze een heel klein beetje ontembaar zijn. Altijd op de rand balancerend en nooit helemaal onder controle te krijgen. Een Minimoog onder handen nemen is als rijden op een wild paard. En de polyfonische Memorymoog zou dan een vierspan met wilde paarden zijn. En juist daarom zijn muzikanten gek op Moog. Achttien oscilatoren, eindeloze modulatie mogelijkheden en die heerlijke Mooginess. Matthew Bourne kun je zien al seen chirurg onder de Moog bespelers. Op ‘Moogmemory’ bespeelt hij niets anders dan de Moogmemory en haalt hij alles uit de kast: beautiful, brooding landscapes of thick impasto to translucent sunbursts. Dr Bob zou trots zijn.