Madeline Kenney wordt op handen gedragen door Chaz Bundick (Toro Y Moi). En daarom brengt hij haar debuut uit op zijn eigen label Company Records. Kenney roept de sfeer op die begin jaren tachtig in Chicago hing. Denk dan vooral aan ‘Exile In Guyville’ van Liz Phair. De songs van Kenney zijn op een bepaalde manier hoopvol, meditatief en repeterend. Ze barsten open door de opwindende gitaren, zijn ondergedompeld in distortion maar wel met het hoofd koel gehouden. De plaat is ontegenzeggelijk dromerig, dipping into sweet fuzz while usually sailing through smooth, crystalline production.