Aan de songs van Morby kun je je heel moeilijk ontworstelen, of je dat nou leuk vindt of niet. Op karakteristieke, onverstoorbare manier zet hij z’n eigen sfeer neer. Traditioneel, oorspronkelijk en licht-humoristisch naar cabaret neigend zelfs. Wellicht bruikbaar om te weten dat Morby zichzelf ziet als een religieus wezen met een bepaalde seculiere houding ten opzichte van gevoel. In die zogenaamde religieuze constellatie bevond zijn kerk zich in hotelkamers, onderweg in het vliegtuig en uiteindelijk in de studio. Zo schreef Morby z’n eerste conceptalbum als career-best dubbel-lp nota bene, glansrijk en verkwistend. Dit is waarom Morby zeven jaar lang op de grond sliep, op een houtje beet en moest afzien. Met ‘Oh My God’ heeft hij z’n eigen koninkrijk gecreëerd waar muziek alles voor hem betekent… I’m devoting so much of my life to music that I just want to keep it interesting.