Bij eerste beluistering lijkt Jenny Hval’s nieuwe album zich met bedrieglijk gemak te ontrafelen. Acht tracks volgestopt met aanzwellende synthesizer-golven, kwelende beats die zo zouden kunnen komen aandrijven van een verloren midden jaren 90 trance single. Maar bovenal is ‘The Practice Of Love’ een album met een menselijke maat, dwingend maar humaan. De menstruatiepijn van haar vorige album ‘Blood Bitch’ is verruild voor nederige elegantie. Hval voelt dat ze de woede en vurigheid die ze als tiener had nu ook weer voelt en daarom refereert de plaat aan Björk, Robyn, Kelly Lee Owens en Julia Holter.