De eerste Durand soloplaat (zonder The Indications) is een autobiografie en een liefdesverklaring ineen. Het is het verhaal van z’n leven, z’n groei als persoon, z’n onthullingen, de wijsheid van z’n geboortegrond en de wijsheid toen hij die verliet. Maar de volwassen Durand is trots op z’n afkomst, op de plantation history and the ups and downs of the Black community that made homes of this reparation town. ‘Wait Til I Get Over’ is het resultaat van kwetsbaarheid, persoonlijk en aandoenlijk. De plaat raakt zijn relatie tot de kerk, tot zijn moeder, zijn homoseksualiteit en zijn waardigheid. Invloeden: Sam Cooke, Sly & The Family Stone, Stevie Wonder, Curtis Mayfield.