‘Badlands’ van Dirty Beaches stond aan het eind van 2011 bij maar liefst vier Konkurrent werknemers hoog in het jaarlijstje. En was een verrassend verkoopsucces, want het album is nou niet bepaald toegankelijk of strak geproduceerd. Juist met een lo-fi viersporen rockabilly geluid wist Alex Zhang Hungtai te overtuigen. Inmiddels hebben heel wat invloedrijke liefhebbers Dirty Beaches in het vizier. Hij tourde, bracht her en der een single uit op een klein label en gaf low profile acte de présence op Into The Great Wide Open. Zijn nieuwe plaat is anders en tegelijk weer van 't zelfde. De acht songs van ‘Drifters’ zijn zwaar in de reverb ondergedompeld. Je hoort sporen terug van blues, rockabilly, soul, r&b en hip-hop. Maar altijd draait het op iets heel anders uit, denk aan Suicide. Deel twee van het album ‘Love Is The Devil’ is meer de soundtrackkant van Hungtai, drone-instrumentals. En stiekem gaan zijn songs over grote thema's: hartenzeer, wedergeboorte, masochisme en existentiële zelfreflectie. Eigenlijk is dit een slim conceptalbum dat aanzienlijk duurder is geproduceerd dan de vorige plaat.