Denk vooral niet dat CocoRosie de aandacht een beetje aan het verliezen is sinds ‘Grey Oceans’. Die plaat was minder succesvol dan de drie voorgaande ondanks de sterke songs en de eigengereide inbreng, maar ondertussen deden ze wel een paar ambitieuze projecten die verder reikten dan muziek alleen. Zoals de choreografie voor ‘Night Shift’ en de opera ‘Soul Life’, die beide hun premiere beleefden op het Donau Festival. En dit voorjaar werkten ze nog mee aan producties van Robert Wilson in Berlijn en Laurie Anderson in Parijs. En Bianca had solotentoonstellingen met haar beeldende kunst. ‘Tales From GrassWidow’ is bijna een conceptalbum, een vertelling vanuit het perspectief van een verlaten kind en een verstoten oud vrouwtje. CocoRosie mengt beide karakters en laat soms in het ongewisse wie aan het woord is. Uiteraard hebben ze niet meer de oorspronkelijke frisheid van ‘La Maison...’, maar daarvoor in de plaats is een veel evenwichtiger type song gekomen. Nog steeds grillig en onvoorspelbaar, maar ook ritmischer en succesvol flirtend met Oosterse culturen. Once again they manage to channel their love for the organic and the electronic into something that feels fresh and otherworldly (The Guardian). Blikvanger is de tweede track, ‘Tears For Animals’, met een schitterende Antony Hegarty als de stem van Moeder Natuur.