In de herfst was er al een mini-cd van BTEOT. Die was opvallend no-fi geproduceerd. Geen flauwekul, maar gewoon recht toe recht aan inspelen en dynamisch rocken. Progrock? Mathrock? De jochies van BTEOT houden van metalriffs en daar staat de plaat vol mee. En dan de drummer, die krijgt ruim baan in alle vijf breed uitgemeten songs. Nog meer spierballen dan Tommy Lee en Alex Van Halen bij elkaar. Virtuositeit is het gevaarlijke kernbegrip, maar By The End laat zich er niet door inpakken, daar is hun muziek veel te speels, indringend, heftig en indrukwekkend voor.