Nieuwsbrief 66 | 19 oktober 2018

Jarenlang ging de carrière van Phosphorescent zo z’n gangetje. Tours gingen steeds een beetje beter en hij speelde iedere keer in wat grotere zalen. En ondertussen werd zijn muziek ingewikkelder, ambitieuzer en gearrangeerder. En toen kwam ‘Muchacho’uit en schoot Phosphorescent alias Matthew Houck omhoog. Vijf jaar later is er ‘C’est La Vie’ en de elementen die de doorbraak forceerden, zijn hier nog meer uitgekristalliseerd. Lieve liedjes, soms bezeten en knettergek, dan weer boot-stomping en bij vlagen heel erg meditatief. Experimenteel en traditioneel tegelijk. 9/10 in Uncut. 4/5 in de Volkskrant. Eerste oplage clear vinyl en met de laatste linnen tassen.

Experimentele geluidsvormgever en componist Tim Hecker maakt al zijn negende full-length album. Het meeste materiaal is opgenomen tijdens een van de vele trips die Hecker door de jaren heen heeft gemaakt naar Japan. Hij werkte er samen met leden van het gugaku ensemble Tokyo Gakuso, makers van typische Japanse klassieke muziek. Inspiratie komt van de nagedachtenis aan een dierbare vriend. Het heeft deze Hecker composities terughoudender, zelfbewuster en eleganter gemaakt. Op ‘Konoyo’ sleurt Tim Hecker het Japanse ensemble mee in z’n melancholische stemming.

Veertig jaar na de eerste ‘Halloween’ film is er weer eentje. Met een soundtrack van John Carpenter, die naast componist dit keer ook executive producer en creative consultant is. Samen met z’n zoon Cody en Daniel Davies maakt Carpenter min of meer een eerbetoon aan de score uit 1978 die met z’n rare maatsoorten, onsubtiele synthesizers en lage budget een frisse wind liet waaien in de soundtrack business. Atmosferisch, opwindend en huiveringwekkend. Referenties: horror scores, Goblin, Ennio Morricone. Eerste oplage oranje vinyl.

De man die met The Blues Explosion rock ‘n’ roll in een nieuw kostuum hees. De man die de geheime saus aan Boss Hog toevoegde. De man die de zwaargewicht outlaws van Heavy Trash een rake rockabilly linkse directe gaf. De welriekende bordeelsluiper van Pussy Galore. Jon Spencer is terug en springt weer als een jonge hond over de loopgraven van de underground rock. Relevante garage punk for now people. Een tovenaarsmix van rhythm & blues en subversieve dance grooves. Spencer opent z’n hart als nooit tevoren en de rauwe emotie en radioactieve soul druipt ondertussen van de twaalf songs af. Eerste oplage paars vinyl.

Actie: Marlon Williams.