Nieuwsbrief 65 | 21 september 2018

De carrière van Low loopt voor een groot deel parallel aan die van Konkurrent. Van bijna geen enkele band doen wij zoveel albums, al zoveel jaren. We zouden bijna blasé worden na al die schitterende platen, maar toch weet Low ons weer tot in het diepst te raken met ‘Double Negative’. Low heeft nooit willen teren op nostalgie of proberen te consolideren met een gemakkelijke reeks songs. Altijd was er wel iets nieuws te horen, een andere invalshoek, meer zang van Mimi of een belangrijkere rol voor sluikse keyboards. Op ‘Double Negative’ is het roer pas echt omgegaan. Met een vanzelfsprekende stoerheid, doordringendheid zijn de songs opgeschuurd. De gitaar speelt een bijrol. Er voor in de plaats zijn dominant pulserende keyboards, synthesizers en vervorming gekomen, niet alleen op de bas en gitaar maar ook op de zang. De zang heeft sowieso veel bewerking gekregen, soms gefragmenteerd, soms ogenschijnlijk abusievelijk weggeprikt en dan weer keihard op de voorgrond. Af en toe lijken de stemmen machine-achtig en dat geeft een hele fijne wrijving met de zuivere Low harmonieen. Veertig minuten lang probeert de zang zich staande te houden tussen noisy grain, sometimes winning and sometimes being tossed toward oblivion. Producer B.J. Burton (James Blake, Sylvan Esso, TMOE), een hip-hop guy volgens Alan Sparhawk, is hoofdverantwoordelijke voor de avontuurlijke Low sound die is opgenomen in de studio van Bon Iver. Samen met de band brak hij af, bouwde weer op en zette dan weer de sloophamer in. Eigenlijk net zo functionerend als het hedendaagse Amerika.

In 2008 stuurde Aaron Dessner van The National, voor het Aids en HIV-project ‘Dark Was The Night’, een instrumentale schets naar Justin Vernon van Bon Iver. Die maakte van ‘Big Red Machine’, zoals de voorlopige track heette, een echte song. Er volgden tien jaar vriendschap en inmiddels nog tien nieuwe songs. Big Red Machine werd de naam van een project rond de twee waar heel veel anderen ook een bijdrage aan leveren: Phoebe Bridgers, Lisa Hannigan, Richard Reed Perry en meer. Tegelijk met Big Red Machine wordt PEOPLE gelanceerd, een artiest vriendelijk platform à la Soundcloud en Spotify… to establish an independent and nurturing space in which to make work that is collaborative, spontaneous and expressive in nature and where all unnecessary distractions or obstacles that get in the way are removed. Bij wijze van try out komt Big Red Machine eerst via PEOPLE uit en 31 augustus 2018 fysiek op Jagjaguwar.

Melancholie blijft natuurlijk het voornaamste handelsmerk van Marble Sounds. Toch kon je op hun vorige plaat ‘Tautou’ al horen dat de Belgen zich niet zonder meer neerleggen bij die ene dimensie en dat ze bedeesd op zoek gingen naar een nieuwe horizon. ‘The Advice To Travel Light’ gaat nog een stap verder. Krachtige, warme, doortastende pop. Frontman Pieter Van Dessel reisde twee jaar met weinig spullen door Canada. Hij ervoer het als prettig, ongebonden, onbezorgd en in zekere zin bevrijdend. Dat pakte muzikaal vooral uit door dicht bij het oorspronkelijke idee te blijven en eenvoud na te streven. Introspectieve songs met strijkers, glockenspiel, drums en keyboards. Gelaagde bricolagepop, onthoud dat woord. Referenties: Death Cab For Cutie, Elbow, Frightened Rabbit, The National, Pinback.

Al veertig jaar is Einstürzende Neubauten een van de meest radicale, meest onverwachte en meest onconventionele avant-garde bands in de populaire muziek. In 2005 bracht Neubauten ‘Grundstuck’ uit. Het maakte deel uit van hun zogenaamde supportersproject. Daarin heerste volkomen vrijheid, onderverdeeld in drie artistieke fasen. Speciaal voor leden van de club kwam er een aantal gelimiteerde albums uit. Deze uit fase 2 is de missing link tussen ‘Perpetuum Mobile’ (2004) en ‘Alles Wieder Offen’ (2007). Je hoort een soort making of zonder dat er een heel direct verband is met de albums rondom. Ongefilterde, compromisloze expressie. De bijgeleverde dvd kwam ook tot stand met hulp van een supporter. Gefilmd in 2004 tijdens een speciale show, nur fur Unterstützer, in het Oost-Berlijnse Palast Der Republik, dat kort daarna werd afgebroken, hoe kan het ook anders.

Actie: Michael Nau.