Dit doet je denken aan de uitgeklede schoonheid van de eerste Leonard Cohen albums. Of de pure uitgesproken intimiteit van Sibylle Baier. Of de droefgeestige kant van Nico. Deze Myriam Gendron klassieker uit 2014 is nu voor het eerst in Europa uit. Haar stijl is zacht en zorgelijk, haar licht schijn warm en behaaglijk over de songs. En te bedenken dat Gendron zonder kennis van opnametechniek de hele plaat in haar appartement heeft opgenomen. Je denkt dat je bent gestuit op een verloren artefact van een ondergestoft document van een vergeten tijd en plaats.