Op z’n derde album wil Jim Ghedi minder landscape sketches en meer persoonlijke realiteit in z’n songs stoppen. Die vragen meer van zijn stem om de unieke, diepgaande, ontroerende folkcomposities te begeleiden… rich in nuance, history, poetry and allegory. En Ghedi’s gitaarspel is nog steeds behendig, onnavolgbaar en ingewikkeld en still twists and flows its way through the core. Uncut: There’s respect here, but no folkloric nostalgia… a delightful hybrid strain. Denk aan labelgenoten Nadia Reid en Julie Byrne.