Met hun debuut ‘La Maison De Mon Reve’ uit 2004 was CocoRosie meteen een fenomeen en een behoorlijk verkoopsucces. Ze waren de hipste exponenten van de freak folk, innig bevriend met Devendra Banhart en Antony en dikwijls vergeleken met Nina Simone, Joanna Newsom, Bright Eyes en Billie Hilliday. Daarna volgden twee albums die de reputatie van Siera en Bianca Casady steeds met flinke stappen vergrootten. De nieuwe plaat ‘Grey Oceans’ is verreweg het meest toegankelijk van alle albums van CocoRosie tot nu toe. De zang zit nog steeds vol met opera en hip-hop elementen, maar daar is veel minder grillige instrumentale begeleiding bijgekomen. De malle geluidjes van vroeger zijn naar de achtergrond weggemoffeld, de onvoorspelbare intermezzi vaak weggelaten. De songs zijn daardoor eenvoudig te doorgronden en liggen makkelijker in het gehoor. Niet te veel, maar genoeg om een veel groter publiek te boeien. De sfeer op het album is melancholisch. De songs zijn intrigerend en pakkend met prachtige zangmelodieën en aparte stemmetjes, zoals de CocoRosie's dat zo goed kunnen. Hun beste album? Cd op Konkurrents Cycle, lp op Souterrain Transmissions.